Je propose une traduction de cette œuvre.
Ur
tekst Mirosław Jezierski "Karnisz"
muz. Jan Krzysztof Markowski "Krzysztof"
[
www.youtube.com]
Nie grają nam surmy bojowe
I werble do szturmu nie warczą,
Nam przecież te noce sierpniowe
I prężne ramiona wystarczą.
Pas de clairon pour l'appel au combat
Et pour l'assaut, les tambours restent coi,
Au long de ce mois d'août, en ces nuits
C'est la vigueur de nos bras qui suffit
Niech płynie piosenka z barykad
Wśród bloków, zaułków, ogrodów,
Z chłopcami niech idzie na wypad
Pod rękę przez cały Mokotów.
Que notre chant s'écoule loin des barricades,
Traverse les blocs, les ruelles, les jardins
Avec nos garçons qui le tiennent en leur main,
Dans tout Mokotów, qu'il fasse sa promenade
Ten pierwszy marsz ma dziwną moc,
Tak w piersiach gra, aż braknie tchu,
Czy słońca żar, czy chłodna noc,
Prowadzi nas pod ogniem z luf.
Cette première marche ensorcelle
Si puissamment, à en perdre haleine,
Ardeur du soleil, fraîcheur des nuits,
Elle nous guide au feu des fusils
Ten pierwszy marsz to właśnie zew,
Niech brzmi i trwa przy huku dział,
Batalion gdzieś rozpoczął szturm,
Spłynęła łza i pierwszy strzał!
Cette première marche, c'est un cri
Qui retentit sous les détonations,
L'assaut est livré par un bataillon
Une larme, un premier tir, c'est parti !
Niech wiatr ją poniesie do miasta
Jak żagiew płonącą i krwawą,
Niech w górze zawiśnie na gwiazdach,
Czy słyszysz, płonąca Warszawo?
Que le vent t'emporte jusques en ville
Comme un brandon de flammes et de sang
Très haut, tout près des étoiles qui brillent,
Varsovie dans les flammes, tu l'entends ?
Niech zabrzmi w uliczkach znajomych,
W Alejach, gdzie bzy już nie kwitną,
Gdzie w twierdze zmieniły się domy,
A serca z zapału nie stygną!
Va retentir dans nos ruelles bien connues
Dans les Allées, où les lilas ne poussent plus
Où les demeures se sont muées en fortins,
Et que l'ardeur des cœurs ne tiédisse point !
Ten pierwszy marsz ma dziwną moc,
Tak w piersiach gra, aż braknie tchu,
Czy słońca żar, czy chłodna noc,
Prowadzi nas pod ogniem z luf.
Cette première marche ensorcelle
Si puissamment, à en perdre haleine
Ardeur du soleil, fraîcheur des nuits,
Elle nous guide au feu des fusils
Ten pierwszy marsz niech dzień po dniu
W poszumie drzew i w sercach drży
Bez próżnych skarg i zbędnych słów,
To nasza krew i czyjeś łzy!
Que cette première marche jour après jour
Frissonne dans les arbres ainsi que les cœurs
Sans inutiles plaintes ou vains discours,
Ecrite de notre sang et de quelques pleurs !
Edité 22 temps. Dernière édition 26/10/2018 12:23 par Christian Orpel.
