1944 Elegia o Krzysztof Kamil Baczyński
Posté par:
Christian Orpel (IP Loggée)
Date: 18 mars, 2019 11:35
Elegia o ... [chłopcu polskim]
Oddzielili cie, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,
haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,
malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,
wyszywali wisielcami drzew płynące morze.
Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć,
gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami.
Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.
I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut - zło.
Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pekło?
20. III. 1944 r.
Mon essai de traduction :
On t'arracha, mon enfant, à tes rêves papillonnants,
on broda de fer et de sang tes yeux tristes, mon enfant,
on peignit de mailles jaunies des paysages d'incendie,
on cousit, tout empli de branches de pendus,l'océan.
On t'apprit par cœur, mon enfant, la mémoire de ton pays,
pour en avoir cisaillé les sentes dans la rouille des pleurs.
On t'éleva dans l'ombre, on te nourrit du pain de la frayeur,
tu parcourus à tâtons les plus vils des chemins des hommes.
Et tu sortis,clair enfant, une arme noire dans la nuit,
et tu sentis, la clameur d'un instant, se hérisser le mal.
Avant de tomber, de la main tu bénis la terre. Est-ce
la balle, mon enfant, ou ton cœur déchiré, qui fut fatale ?
Edité 5 temps. Dernière édition 11/06/2019 15:56 par Christian Orpel.
