C'est ça que tu cherchais ?




Louis Aragon

Przyszedłem do ciebie…

Przyszedłem do ciebie jak rzeka wpływa do morza
Poświęciłem w jednej chwili moje źródła i góry
Opuściłem dla ciebie wszystko moich przyjaciół moje dzieciństwo
Każda kropla mojego życia wzięła w siebie sól twojego bezmiaru
Twoje słońce wypaliło moją folklorystyczną malowniczość
Panujesz nad moją krwią moim snem moim szaleństwem
Dałem ci moją pamięć jak pukiel włosów
Zasypiam tylko w twoich śniegach
Wylałem się z moich brzegów wygnałem chrzestne moje czarownice
Od dawna wyrzekłem się swoich legend
Gdzie są Rimbaud i Ducasse
Valmore płacząca o północy
Pękła struna Nerval
I kula zabijająca Lermontowa przeszyła moje serce
Podzielone twoimi krokami
Rozproszone twoim gestem
Jak wielki wiatr miłośnie zanurzający się w lesie
Jestem pyłem który rano wynurza się z domu
I który cierpliwy powraca niepostrzeżenie cały dzień
Bluszczem pleniącym się i niegodnym uwagi
Aż go okaleczą w jego wierności
Jestem do cna zużytym kamieniem po którym stąpasz
Krzesłem oczekującym cię w mieszkaniu
Szybą gdzie płonie twoje czoło zwrócone ku próżni
Powieścią za trzy grosze zwracającą się tylko do ciebie
Listem otwartym i zapomnianym przed przeczytaniem
Urwanym zdaniem do którego nie warto powracać
Szelestem w mijanych pokojach
Zapachem który pozostawiasz za sobą
A kiedy wychodzisz jestem nieszczęśliwy jak twoje lustro

Les yeux d’Elza [1942]

O merci Sabine, mille fois merci... Ce poème est tiré du recueil de poèmes "Les yeux d'Elsa", il est magnifique, comme tous les poèmes d'Aragon d'ailleurs!!! Merci merci mille fois merci

je trouve ça super... aussi

Sur quel site internet tu l'as trouvé?

je ne sais plus... je cherche et je te le dis

Merci Sabine, mais tu sais ce n'est pas urgent!!! Bonne journée Amitiés Pépita